Osman Kutlu yazdı…
Büyük Taarruz, çok büyük bir gizlilik içinde yapılmış ve bu gizlilik günlerce dünyanın gözünden saklanmıştır. Günlerce bölgeden haber alınamamış, ne olup bittiği ve olayın büyüklüğü, ciddiyeti konusunda başta Yunanlılar ve İngilizler olmak üzere, kimse bilgi alamamıştır. Bu, Atatürk’ün eşsiz taktiklerinden birisidir. Bölgesel bir çatışma mı yoksa kısa süreli bir savaş mı, iki tarafın durumu ve savaşın gidişatı nedir kimse bilgi sahibi olamadı.
Sebebi, batılı devletlerin olayın detaylarını öğrenip müdahale etmesine ve düşmana yardım etmesine engel olmaktır. Diğer taraftan, daha da önemli sebebi, yabancı devletlerin araya girerek, meseleyi masa başında çözme, daha doğrusu Türk Ordusunun ilerlemesini durdurma girişimlerine engel olmaktır.
Bu plan tam anlamıyla uygulanmış ve büyük bir zafer kazanılmasının, düşmanın ülkeden tamamen kovulabilmesinin, denize dökülebilmesinin en önemli sebeplerinden biri olmuştur. Yunanlılar bile kendi ordusu ve birliklerinin durumu hakkında doğru düzgün bilgi alamamıştır. General Trikopis’in teslim olduğu gün, Yunan Genelkurmayının Hacıanesti’yi görevden alıp yerine Ordu Komutanı olarak ataması bu planın başarısının ispatıdır.
Dünya Büyük Taarruzla ilgili bilgileri 8-9 gün sonra öğrenebilmiştir. Büyük Taarruzla ilgili ilk değerlendirmeye Amerikan belgelerinde, Amerika’nın İzmir Başkonsolosu Horton’un 2 Eylül 1922’de Washington’daki Dışişleri Bakanlığı’na çektiği telgrafta rastlanır.
04 Eylül 1922 günü öğleden sonra Takmak’a gelen Atatürk, köye bir kaç yüz metre mesafedeki Tavşantepe mevkiine karargâh çadırını kurdurur. Akşam vakti 18:30 sıralarında, tüm ailesini savaşta kaybetmiş, çocukları, torunları düşman tarafından vahşice, yakılarak öldürülmüş bir yaşlı nine tarafından kahve ikram edilir. Kahvesini içerken İsmet İnönü, Asım Gündüz ve Şükrü Naili ile birlikte savaşın son durumunu değerlendirip, sonraki harekâtları planlarlar. Bu ağacın altında harita başında durum değerlendirmesi yaparken, Büyük Taarruzun elimizde kalan birkaç fotoğrafından biri çekilir. Büyük Taarruz denince en meşhur iki fotoğraftan biri Kocatepe’de Atatürk’ün anıtı da yapılan fotoğrafı, diğeri de burada çekilen fotoğraftır.
Bu fotoğrafa birçok yerde rastlamak mümkündür. Ancak fotoğrafın altına konan yazıların hemen hiç biri gerçekle bağdaşmamaktadır. Bu fotoğrafı herkes sahiplenip kendi bölgesinde olduğunu iddia eder.
İşte o fotoğrafın izini süren Uşak Müze Müdürlüğü, 2006 yılında Orman İşletme Müdürlüğüne bu konuda bir rapor hazırlatır. O raporla birlikte tescil başvurusu yaparlar. Başvuru, Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurul’unun 13 Şubat 2009 tarihli kararıyla kabul ve tescil edilir. Tescil kararı onaylandıktan sonra buradaki hazineye ait, ağacın da içinde olduğu 5,400 metrekare arazi Uşak İl Özel İdaresine tahsis edilir.
Ağaç, Orman İşletme Müdürlüğü tarafından hazırlanan rapora göre 58 santimetrelik gövdeye, 16 metre boya ve 27 metre tepe tacına sahip, 185 yaşında bir meşe ağacıdır. Ancak tescilden sonra ağacın başına gelmedik kalmaz. Müze Müdürlüğü tarafından ağacın sulanması için bir sulama havuzu yapılır. Ama bu sefer de yıldırım düşer. Bununla bitmez, köyde birileri neredeyse ağacın yok olması için uğraşır. Akşamları gençlerin ağacın altında ateş yakıp eğlenmesine, içki içmesine ve ağaca zarar vermesine kimse sesini çıkarmaz. Sonunda Müze Müdürlüğü çareyi ağacın etrafını tel örgülerle çevirmek zorunda kalır. Yıldırım düşmesine karşı da paratoner konur.
Tüm badireleri atlatan ağaç, Orman Bölge Müdürlüğü tarafından 2015 yılında bakımdan geçirilir. Kuruyan kısımları kesilir, ilaçlanır, temizlenir. Şimdi yeniden hayata tutunmaya çalışmakta, yaşam savaşı vermektedir. Köyde bazılarının ağaca olan ilgisi(!) bitmez. Bu defa etrafındaki araziyi çöp ve hayvan pisliği atık yeri olarak kullanmaya başlarlar. Sonunda Büyük Taarruz Bisikletlileri olarak Valiliği de devreye sokup en azından hayvan pisliklerini temizlettirmeyi başardık.
Atatürk Anıt Ağacının gözümüzün önünde kuruyup gitmesi üzerine Büyük Taarruz Bisikletlileri olarak bir proje geliştirdik. Ağacın pelitlerinden toplamaya başladık, amacımız Türkiye’nin dört bir yanına bu tohumlardan dağıtarak hem farkındalık oluşturmak hem de hatırasını gelecek nesillere aktarabilmek istiyoruz.
