Cinayet Süsü

Gençlerin pek sevdiği Leyla-Mecnun, Limonata, Ölümlü Dünya vb. bir çok işini uzak ve kibirli bir mesafeden göz ucu ve bin zahmet tenezzülle izlediğim Ali Atay’ın son filmi Cinayet Süsü ‘nü Netflix’te izledik, ve?

Yıllardır çocuk ergen işi eğlencelik çekirdek çitlemelik sabun köpüğü işler yapan bu genç sinema tayfasına bir şans verip adından söz etmeye de değer bulmaz eh işte gençler aralarında eğleniyor, der geçerdim.

Ancak, Cinayet Süsü filmiyle ön yargılarımızı yıkmanın zamanı. Film, absürt komedi ve bol küfürlü bir film, işin burasını geçin.

Film üzerine yapılan eleştirilerde gençlerin filmi hep ‘güldürdü-güldürmedi’ kıstasından değerlendirmesi ise hem çok ayıp ve büyük cehalet hem de film oyuncu kadrosunu ve yönetmenini fazlasıyla yalnız bırakıyor. Otoritesiz rastgele internet ortamlarında yaptıkları işin karşılığını bulamayıp boğuntuya gelen oyuncu kadrosuna da Allah sabır versin diyelim.

Cinayet Süsü filmi, büyük lafları hak ediyor, bir dönüm noktasına işaret ediyor, bu sefer sanki, fırlatma rampası çok sağlam kurulmuş, gerçekten iyi uçmuşlar.

Evet, sırf komiklik olsun diye sakat senaryolar basit diyaloglar zorlama uçmuş yarım yamalak hiç oturmamış işler’den gerçekten gına gelmiş ve hiç birini yüzlerine bakılacak değerde ve gelecek için umut verici hiç görmemiştim.

Cinayet Süsü filmi de bir çok ciddi eksiklikler taşıyor, öncelikle merak heyecan uzatılıp film bir yarım saat daha pekala uzatılabilseydi ve sırf komiklik olsun diye bir çok oturmamış komiklikler montajda sıkı bir makastan geçebilseydi, neyse, film, bize bu haliyle üzerinde konuşulmaya değer çok umutlu işaretler veriyor.

Sıkı durun, Cinayet Süsü filmi oyuncu kalitesi kamerası ve çok zekice hikayesiyle Türkiye ölçülerinin çok üstünde dünya çapında işler yapacak bir ‘ekip’in gelmekte olduğunu gösteriyor.

Uğur Yücel, Cengiz Bozkurt, Binnur Kaya, Mert Denizmen, vb. ilk beşteki oyuncu kadrosu filmi olağanüstü bir güce kavuşturuyor, hikaye ve diyalogları mimik ve duruşlarıyla çok yüksek bir kaliteye taşıyorlar.

Bu cümleyi açalım, bu oyuncu kadrosunun mimikleri her türlü saçmalık ve uyumsuzluğu oyunculuklarıyla gerçek sahici bir zemine oturtuyor, bu olağanüstü bir başarıdır.

Yani komiklikler sanıldığı gibi sululuk soytarılık palyaçoluk ve şaklabanlıkla hiç yapılmaz, film boyunca Binnur Kaya, Uğur Yücel, Cengiz Bozkurt ve Mert Denizmen’in saçma senaryonun laubali hiç oralı olmayan yüz ifadeleri bu sefer çok iyi kotarılmış gerçekten olağanüstü.

Hikayenin akış hızı ve serilik Cinayet Süsü filmini teknik kalite olarak da diğer önceki benzer filmlerin hepsinin üstüne taşıyor.

Saçma bir hikayeyi sürüklemek için olmazsa olmaz gerçek zorluk çok zekice bir mantık zeminini çok iyi inşa edebilmek. Cinayet Süsü filmi istediği kadar saçma komikliklerin peşinde olsun filmin üstüne oturduğu gerçeklik olabilirlik zeminini hiç kaybetmiyor, ki, büyük başarı.

Tevazuyu bırakalım ve gururla konuşalım, bu sinemacı ekip, on yıllarca irili ufaklı bir çok filmde deneye-yanıla nihayet kendilerini ve birlikte sinemamızı aştıkları yüksek bir skalanın eşiğine nihayet geldiler. Bakın filmde dramatik trajik bir sahne öldürülen adamın yakını sahnesi deşilmeden tadında kullanılmış, ayarları çok ince. Son derece akıllı bir sinemacı tayfasıyla karşı karşıyayız. Film saçmalığı nerede hafifletip nerede gevşetecek nerede sahicilik zeminine oturtacak gayet kıvamında bir matematiği yani dengeyi çok iyi başarmış.

Sahicilikle saçmanın (geyik çevirmenin) kırılgan hassas noktasının ayarlarını dengeleyebilmek imkansız derecede çok zor büyük bir ‘sanat’ başarısıdır, ki mesela filmin önemli eksikliği Dizdar rolünün sululuk ayarları abartıyla tadı bozmuş. Şüphesiz gırgır şamata sululuğun ayarları üzerine biraz daha yol almaları gerekecek.

Sözlükteki genç arkadaşlar da şunu iyi öğrensin, Cinayet Süsü filmi komikliğiyle değil dengeyi ve sürükleyiciliğini hiç elden bırakmayan çok zeki çok olgun seri ve akıcı senaryosuyla tat veriyor.

Bize düşen görev de bu yüksek zekada iş çıkartabilen senaryo ve oyuncu kadrosunun ufkunu genişletmek. Ben bu filmi, nihayet ülke sınırlarını aşabilecek derinlikte ve evrensel sinemanın ayarında ve tadında gördüm.

Eksiklikler üzerinde sıkı eleştiriler mutlaka yapılabilmelidir, çünkü bu oyuncu kadrosunun yüksek kalitesini sonraki filmlere taşıyabilirsek makus talihimizi kırabilir sinema platformlarına otuz-kırk yılda utana sıkıla bir-iki örnek değil nihayet fabrika gibi seri işler sunabiliriz.

O halde, önce bu filmi iyi anlayabilmeliyiz, nedir başarısı, kanımca, tek kişinin marifetine dayalı filmlerden nihayet aynı kafada sıkı ve koordineli çalışan bir ‘ekip’ çalışmasının eşiğine geliverdik.

Ki, başarısı buradadır, çünkü istediğiniz kadar deha yönetmen olun, istediğiniz kadar mucize oyuncularınız olsun, sinema ‘ekip’tir. Tıkır tıkır saat gibi çalışan bir ekip. Onlarca ve yıllarca deneyimle birbirini tanımış birbiriyle huyları karakterleri beyinleri eriyip kaynaşmış bir ekip.

Zayıflıklarını eksikliklerini fazlalık ve taşkınlıklarını çok iyi tecrübe etmiş oyuncusundan kamerasına bunca güçlü insanı biraraya getirebilmek, işte buna ‘ekip’ten öte ‘rüya takımı’ denir.

Cinayet Süsü filmi, tamı tamına başardı demiyorum, ama, mucizevi başarıların kıyısına ucuna nihayet çok yakınlaşmış harikalar yaratmaya adayımız umudumuz genç bir nesil geliyor, diyorum!